پیش بینی خودکارآمدی مدیریت دیابت نوع دو براساس سخت رویی و راهبردهای مقابله با تنش در بیماران مبتلا

زمینه: تنش و هیجان های منفی در بروز دیابت نوع دو نقش دارند و خودکارآمدی در پیش بینی تعهد به رفتارهای خودمدیریتی درمان دیابت مؤثر است. هدف: مطالعه به منظور تعیین نقش راهبردهای مقابله با تنش و سخت رویی در پیش بینی خودکارآمدی مدیریت دیابت نوع دو انجام شد. مواد و روش ها: در این مطالعه همبستگی تعداد 57 نفر از بیماران دارای دیابت خفیف و 59 نفر از بیماران دارای دیابت شدید (براساس هموگلوبین گلیکوزیله) با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس از بیمارستان های بوعلی و ولایت شهر قزوین انتخاب شدند. اطلاعات با استفاده از پرسش نامه مشخصه­های جمعیتی و مقیاس های سنجش دیدگاه های شخصی (سخت رویی)، شیوه مقابله با تنش و مقیاس خودکارآمدی در مدیریت دیابت جمع آوری شدند. داده ها با آزمون های آماری تی و رگرسیون چند متغیره تحلیل شدند. یافته ها: میانگین تعهد، مبارزه جویی، کنترل و کل سخت رویی در بیماران دیابت خفیف بالاتر از بیماران دیابت شدید بود. بیماران دیابت خفیف بیش­تر از شیوه های مقابله مسأله مدار و اجتناب مدار و بیماران دیابت شدید از شیوه مقابله هیجان مدار استفاده کردند. بیماران دیابت خفیف در کل مقیاس خودکارآمدی مدیریت دیابت، نمره بالاتری نسبت به بیماران با دیابت شدید داشتند. %75 واریانس خودکارآمدی مدیریت دیابت را دو متغیر سخت رویی و شیوه مقابله هیجانی (به ترتیب 0/43و 0/36- ) پیش بینی کردند که این تفاوت از نظر آماری معنی دار بود (0/001>p).  نتیجه گیری: با توجه به یافته ها، مؤلفه هایی نظیر تعهد، کنترل و مبارزه جویی در کنار به کارگیری راهبردهای مقابله کارآمدی (کاهش احساس های منفی و تنظیم هیجانی) در خودکارآمدی مدیریت دیابت نوع دو سهم مهمی دارند و توجه به آن ها در مشاوره سلامت مهم است.